‘Ik kwam in gesprek met de directrice van een basisschool. De docenten voelen zich niet veilig op school omdat er heel veel begroeiing staat. Veel hoge bomen, dik groen en weinig verlichting, daar voelen ze zich niet prettig bij. Het snoeien is lastig, want het is deels van de school en deels van de gemeente. De gemeente kon op dat moment niet snoeien, om onder andere plantechnische en financiële redenen. Toevallig sprak ik in diezelfde tijd een docent op het ROC die schoolverlaters begeleidt die nog onder de 16 en dus wel leerplichtig zijn. Hij zocht projecten waar hij de jongelui mee bezig kon houden en ook vooral buiten en met hun handen. Ik heb toen de partijen bij elkaar gebracht, de hoveniers van de gemeente, de directrice van de basisschool en de docent van het ROC. En afgelopen maandag zijn de leerlingen onder begeleiding van hoveniers van de gemeente aan het snoeien geweest. De gemeente heeft scharen en dergelijke geregeld en heeft ervoor gezorgd dat het groenafval wordt weggehaald. En het ROC is met twee of drie klassen komen snoeien.’
In de wijk zijn vele partners betrokken bij veiligheid- en leefbaarheidsissues. Parnassia, jeugdzorg, opbouwwerk, de gemeente, reclassering, politie, scholen, sportverenigingen, de moskee zijn allemaal voorbeelden van partners die in meer of mindere mate dezelfde doelen nastreven en hierin ook van elkaar afhankelijk zijn. Ondanks dat de partners dezelfde doelen nastreven voelen wijkagenten dit niet altijd zo. Wijkagenten werken in een 24/7 frontlijnorganisatie die vooral gekenmerkt wordt door het bij problemen direct doorpakken. Vaak zijn dit problemen waar ook een of meerdere andere partners een rol in hebben, maar die kunnen niet in dezelfde mate doorpakken als de politie. Enerzijds zijn zij niet 24/7 beschikbaar en anderzijds wordt dit afgeremd door allerlei procedures die gevolgd moeten worden.
YUTPA-score: 5
